Dia:Beacon. Wat een heerlijke plek om kunst te bekijken en beleven. Dat ervaren hier centraal staat wordt snel duidelijk uit de enorme ruimte die de monumentale kunstwerken omgeeft en die kunstwerken én bezoekers letterlijk ruimte geeft om samen eenvoudig te zijn. Het blijkt ook uit de duidelijk secundaire (zo niet lagere) plaats die tentoonstellingsteksten krijgen; wie goed zoekt vindt ze op een handout, ergens in een schap aan de muur. Wat voelde dat verfrissend, om door deze opstelling eerst de kunst in gezogen te worden en je dan pas, door de vragen die het oproept, tot een tekst te wenden. Maar dan. Dan blijken die tentoonstellingsteksten nogal ontoegankelijk. Voor een deel zit 'm dat in het jargon, maar zeker in de ontmoedigende opmaak: een relatief lange tekst (gemiddeld zo'n 500 woorden) die in klein lettertype is afgedrukt zonder duidelijke structurering. En dat is een gemiste kans. Ik ben erg fan van de tentoonstellingsteksten zoals het Centraal Museum die presenteert, waarin ze het principe van een krantenartikel volgen, met een dikgedrukte samenvattende alinea en duidelijke tussenkoppen. Zo kan de bezoeker niet alleen vrij door het museum, maar ook door de tekst navigeren. Een voorbeeld van de teksten bij Dia:Beacon: https://www.diaart.org/media/_file/serra-torqued-ellipses-1-19.pdf @ Dia Beacon, Beacon, USA
0 Comments
Drie maanden in New York. Dat betekent onder meer: veel musea bezoeken! En zo stond ik gisteren voor dit diorama uit 1939 in het American Museum of Natural History, dat recent voorzien werd van nieuwe labels die nuanceren, corrigeren en vragen stellen. In een notendop vertelt de voorstelling het verhaal van de stichting van Old New York. Te zien is een ontmoeting tussen Nederlandse kolonist Pieter Stuyvesant en Oratamin, de leider van de Munsee-tak van de Lenape die woonden en nog steeds wonen in dit gebied. Maar hoe representatief is deze voorstelling? Verschillende labels zetten vraagtekens bij onder meer de wijze waarop leider en diplomaat Oratamin en zijn metgezellen zijn afgebeeld en hoe machtsverhoudingen worden gesuggereerd. Gaaf om te zien hoe dit museum een statement maakt in het niet willen herhalen van stereotype beelden van Native Americans en in het nuanceren van het simplistische en valse beeld dat er sprake was van een vreedzame onderhandeling en overgave aan de kolonisten. Benieuwd wat het museum gaat doen met de vele andere exposities en diorama's waarin bevolkingsgroepen aan hun publiek worden voorgesteld. Deze video licht het project verder toe, en vermeldt ook waarom er is gekozen om het diorama nog wel steeds te tonen: |
over dit blogEen verzameling korte schrijfsels naar aanleiding van inspirerende dingen, gespot bij musea in binnen- en buitenland. ArchievenCategorieën |